داستان گویی مبتنی بر زمینه یادگیری و حفظ واژگان: مطالعه میزان حفظ و یادآوری واژگان توسط زبان آموزان جوان ایرانی از طریق تکنیک داستان گویی مبتنی بر زمینه یادگیری

یادگیری و به یاد سپاری حجم بزرگی از واژگان انگلیسی همیشه یکی از مشکل سازترین مسائل برای یادگیرندگان جوان زبان انگلیسی بعنوان یک زبان خارجه بوده است. بنابراین این مطالعه تجربی کمک به بهبود یادگیری و نگهداری واژگان توسط دانش آموزان را هدف قرار داده است. این تحقیق تأثیرات تکنیک داستان گویی مبتنی بر زمینه یادگیری را که ابزار های کمک آموزشی بصری را بعنوان چاشنی خود دارد، بر میزان یادگیری و یاد آوری واژگان توسط یک گروه از زبان آموزان جوان ایرانی مورد بررسی قرار داد. با تکیه بر رویکرد حسی چندگانه و مدل پایش کراشن (1981) ، فرض بر این شد که استفاده از تکنیک داستان گویی مبتنی بر زمینه یادگیری همراه با ابزار کمکی بصری، تأثیر مثبت بر افزایش دانش واژگانی اکتسابی و مولد زبان آموزان جوان خواهد داشت. جهت آزمایش فرضیه، 60 نفر دانش آموز ایرانی بین سنین 11 تا 12 سال و دارای سطح زبانی زیر متوسط انتخاب شده و به دو گروه مساوی 30 نفره (گروه آزمایش و کنترل) جهت آموزش با روشهای متفاوت از هم تقسیم شدند. تست تعیین سطح آکسفورد و شاخص دانش واژگانی) (vks بعنوان ابزار گردآوری اطلاعات استفاده شدند. نتایج بدست آمده با استفاده از برخی از ایزار آماری مثل میانگین و آزمون t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق آشکار نمود که استفاده از تکنیک داستان گویی مبتنی بر زمینه یادگیری سهم مستقیمی در توسعه، بازیابی و یادآوری واژگان دارد.